Ortak dili­miz Almanca, Almanya’da yaşa­yan tüm ins­an­ların sosyal hayata katılımının anaht­arı­dır, eşit ile­tişi­min vaz­ge­çil­mez aracı­dır. Dil sadece bir ile­tişim aracı değil, aynı zamanda şiir ve ede­bi­yatta ifa­desini bulan, kül­türe ve topluma ulaş­mayı sağla­yan bir kül­tür var­lığı­dır. Dilin öğre­til­mesi ve yay­gın­laş­tırıl­ması, topl­um­daki ve kamu­daki dil kül­türü tarafın­dan des­te­kle­nen eği­tim sis­temi­nin temel görevlerindendir.

Aynı zamanda çok dil­li­lik özel bir hazi­ne­dir. Far­klı dil­lerde ile­tişim kuran ve ken­di­le­rini ifade eden ins­an­lar köprü­ler kura­bi­lir ve bir­bir­le­rine erişim sağla­ya­bi­lir­ler. Çok dil­li­lik kül­türel zen­gin­liğin kanı­tı­dır, değer ver­il­mesi ve daha güçlü bir şekilde des­te­klen­mesi gerek­mek­te­dir. Bu aynı zamanda Almanya’da tanınan azın­lık ve bölg­esel dil­ler için de geçer­li­dir. Çok dil­li­lik, öze­l­likle küre­sel­leşme açısın­dan büyük bir avan­taj­dır; bu aynı zamanda Almanya’dan giden­le­rin geçici ola­rak yurt dışında yaşa­ması veya yurt dışın­dan gelen­le­rin geçici ola­rak Almanya’da kal­ması anlamına da gelir. Sporda, müzikte, dansta vs. olduğu gibi, ken­dine has kurall­arı olan söz­süz ifade biçim­leri de göz ardı edilmemelidir.