Par­la­men­ter demo­krasi ken­di­liğin­den oluş­maz. Yüzyıl­lar boy­unca demo­kra­tik hare­ket­ler onu gelişt­ir­di­ler, onun için müca­dele etti­ler ve şekil­len­dir­di­ler. Par­la­men­ter demo­krasi, şef­faf oyun kurall­arını, istik­rarlı kur­um­ları, birey­le­rin bağlılığını ve bir bütün ola­rak toplu­mun say­gısını ve takd­i­rini gerek­tirir. Çoğun­luğun kar­arl­arına, azın­lıkların hakları kadar saygı göste­ril­mel­i­dir. Hür ira­deyle seçil­miş par­la­men­to­lar tüm vat­an­daşların meşru tem­sili anlamınd­a­dır. Demo­kra­tik par­ti­ler, tıpkı sivil topl­umda olması gerek­tiği gibi, mensubi­y­et­lerinde topl­um­daki çeşit­li­liği görünür kılm­ak­tan sor­um­lu­dur. Katılım fırs­at­ları ve şef­faf kar­arlar kuru­luşların iç demo­kra­tik süre­ç­le­rini güç­len­dirir. Ortak fay­d­a­lar, belirli çıkarl­arın toplamın­dan daha faz­la­dır ve çeşit­li­lik içinde uyumu güven­ceye alır. Par­la­men­ter demo­krasi, bugü­nün ve yarının toplumu için en iyi fikir ve kav­ram­ları ortaya çık­ar­manın reka­be­ti­yle gelişir.